SRee KR^shNa-ParamAtmane namO nama:
SRee ParamESvara Bhakta-KavayE nama:
daSamam 10 — Line 1 — 50
എന്നതുകേട്ടനേരം ചൊല്ലിനാൻ പരീക്ഷിത്തും:--
"ഒന്നൊഴിയാതെ ശാപകാരണം ചൊല്ലീടേണം."
എന്നുകേട്ടൊരു ശുകമാമുനിയരുൾ ചെയ്തു:--
മന്നവ, കേട്ടുകൊൾക ശാപകാരണം ഭവാൻ.
രണ്ടു പുത്രന്മാരുണ്ടായ് വന്നിതു ധനേശനു
കണ്ടാലെത്രയും നല്ല സുന്ദരരൂപന്മാരായ്.
ജ്യേഷ് ഠനു നാമം നളകൂബരനെന്നാകുന്നു
ശ്രേഷ് ഠനാം മണിഗ്രീവനെന്നു പേരനുജനും.
ശങ്കരസേവകന്മാരാകയാലവർക്കൊരു
ശങ്കയില്ലാതെ വന്നു സജ്ജനങ്ങളെപ്പോലും. 10
അന്നവരൊരുദിനം അപ്സരസ്ത്രീകളോടും
സ്വർന്നദീജലംതന്നിൽ ക്രീഡചെയ് തീടുന്നേരം
ബന്ധമെന്നിയേ തത്ര നാരദനെഴുന്നള്ളി--
ബ്ബന്ധുരഗാത്രിമാരും ലജ്ജയാ ഭയത്തോടും
വസ്ത്രമെടുത്തുടുത്തെത്രയും ഭക്തിയോടും
ഉത്തമനാകും മുനിശ്രേഷ് ഠനെ വണങ്ങിനാർ.
മദ്യപാനവും ചെയ് തു മത്തമാനസന്മാരായ്
ഉദ്യോഗത്തോടും ധനനാഥനന്ദനന്മാരും
പാട്ടുകൾ പാടിക്കൊണ്ടു നഗ്നരായ് ത്തന്നേ നിന്നാർ;
പെട്ടെന്നു ശപിച്ചിതു നാരദനതുനേരം:-- 20
"സജ്ജനനിന്ദചെയ് ത ദുർജ്ജനങ്ങളാം നിങ്ങൾ
അർജ്ജുനദ്രുമങ്ങളായ് പ്പോകെ" ന്നുമരുൾ ചെയ് തു.
താപവും പൂണ്ടന്നേരം വന്ദിച്ചു മുനിതന്നെ--
ശ്ശാപമോക്ഷത്തെത്തരികെന്നവരപേക്
സന്തോഷിച്ചരുൾചെയ് താൻ അന്നേരം മുനീന്ദ്രനും:--
"ചിന്തയുമുണ്ടാകേണ്ട നിങ്ങൾക്കു മനതാരിൽ.
വർദ്ധിച്ചുവന്ന മദം കളഞ്ഞു നിങ്ങൾക്കിന്നു
ശുദ്ധിയെവരുത്തുവാൻ ഇന്നു ഞാനിതു ചൊന്നേൻ.
നന്ദഗോകുലംതന്നിൽ വന്നീടും നാരായണൻ,
അന്നു നിങ്ങൾക്കു ശാപമോക്ഷവും ലഭിച്ചീടും." 30
എന്നരുൾചെയ് തു മുനിശ്രേഷ് ഠനും എഴുന്നെള്ളി;
വന്നവർ വൃക്ഷങ്ങളായ് പ്പിറന്നാരതുകാലം.
അങ്ങിനെ നിൽക്കുന്നോരു വൃക്ഷത്തിൻ നേരേ ചെന്നു
തിങ്ങിന മോദത്തോടും മായാമാനുഷൻ കൃഷ്ണൻ.
തന്നുടെ ഭക്തന്മാരിൽ ഉത്തമൻ ധനനാഥൻ
തന്നുടെ പുത്രന്മാർക്കു മോക്ഷത്തെക്കൊടുപ്പാനും
തന്നേക്കാൾ പ്രിയനായ നാരദമഹാമുനി--
തന്നുടെ വചനത്തെസ്സത്യമാക്കീടുവാനും
രണ്ടുവൃക്ഷത്തിന്റേയും മദ്ധ്യേ പോയതുനേരം
കൊണ്ടതില്ലുരൽ, ഒന്നു വലിച്ചാനതുനേരം. 40
വൃക്ഷങ്ങൾ മുറിഞ്ഞങ്ങു വീണിതു ധരണിയിൽ
തൽക്ഷണം ഘോരമായിക്കേട്ടിതങ്ങൊരു ശബ്ദം.
അന്നേരം വൃക്ഷമദ്ധ്യേനിന്നങ്ങു പുറപ്പെട്ടു
സുന്ദരരൂപത്തോടും ദിവ്യമാം തേജസ്സോടും
രണ്ടു പൂരുഷശ്രേഷ് ഠന്മാർ, അവർ വേഗത്തോടും
കൊണ്ടൽവർണ്ണനാകും കൃഷ്ണനെ വണങ്ങിനാർ.
എത്രയും സ്തുതിച്ചവർ ചൊല്ലിനാ, "രഹോ ഞങ്ങൾ
എത്രയും കൃതാർത്ഥരായ് വന്നു നിൻ കാരുണ്യത്താൽ.
നാരദമഹാമുനി തന്നൊരു ശാപം തന്നെ
പാരം ഇന്നനുഗ്രഹമായ് വന്നു ദയാനിധേ! 50
Chapter 10, Lines 1-10
------------------------------
When King Parikshith heard about the curse that was cast upon KubEra's sons, he requested Suka Brahmarshi to narrate the reason for the curse and other details of the story. Sage Suka replied:
“O, King, please listen to the reason for the curse that befell them. The Lord Of wealth — Lord Kubera — had two handsome sons. The name of the elder brother was NaLakoobara and the younger one was known as Manigreeva. Since they enjoyed the status as assistants of Lord Shankara, they did not pay respects even to virtuous people.
Lines 11-32
-------------------------
One day they were playing about in the river of Svarggam along with the divine damsels—Apsara. All of them were naked and during that time Sage Narada happened to arrive there. Those divine damsels felt shame and were afraid and, after quickly putting on their clothes, they paid their respects to the sage with the utmost devotion. But the intoxicated and arrogant sons of the Lord of Wealth remained naked and continued their drunken singing (and playing). Then Sage Narada cursed them:
"Since your negative attitude prevented you from respecting virtuous people, I curse you to become two Arjuna trees".
The sons of KubEra felt bad and after paying due respects to the Sage Narada, they begged Him to reverse the curse or to free them from the curse. Sage was pleased (by this sign of repentance) and told them:
"Do not worry about what happened. I did this only to remove your puffed -up ego and to purify your mind. When Lord NarayaNa comes to NandagOkulam (as an Avataaram), you will become free from this curse."
After saying the above words, Sage Narada went away and the two sons of KubEra took birth on the earth as two trees (in Gokulam).
Lines 33-50
---------------------
Krishna, the illusion-creating boy, happily walked towards the above- mentioned two trees. He walked through the small space between the two trees (dragging the mortar behind Him) to give liberation to the sons of His great devotee, Lord Kubera (Lord of Wealth) and also to make the words of Sage Narada, whom He loved more than even Himself, come true. The mortar was stuck between the trees and so Krishna just pulled it once (to go forward).
Then both the trees fell on the ground making a huge noise and suddenly from the center of the trees, two beautiful forms with divine effulgence emerged. They paid obeisance to Krishna and extolled his glories:
"By your compassion, we remain as the most blessed. Today, Sage Narada's curse has become a blessing. O! Ocean of compassion!
Translation by Savitri O Puram
Transliteration by DKM Kartha
interesting mam
ReplyDelete