Bhakthadasi

വിശേഷം ചോദിക്കാത്ത കൃഷ്ണൻ അന്നേരമില്ലത്തെ വിശേഷമൊന്നും എന്നോടു ചോദിച്ചതുമില്ല കൃഷ്ണൻ ബന്ധം വരുത്താതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടാൽ എന്തൊന്നു തോന്നും ഭഗവാനുമുള്ളിൽ   ഇത് ഭക്തകുചേലന്റെ അനുഭവം കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർ ഭംഗിയായി വിവരിച്ചതാണല്ലോ ? നമ്മളോടും കൃഷ്ണൻ അങ്ങനെ തന്നെയല്ലേ ?  പലതും പറയണമെന്ന് കരുതി മനസ്സുകൊണ്ടോ ,  അല്ലെങ്കിൽ അമ്പലങ്ങളിൽ പോയോ ,  ആ തിരുമുമ്പിൽ എത്തിയാൽ കൃഷ്ണൻ ഒരു വർത്തമാനവും ചോദിക്കാതെ പുഞ്ചിരി തൂകി നിൽക്കും . അങ്ങനെ ആ വശ്യമായ പുഞ്ചിരിയിൽ പറയാൻ വിചാരിച്ചരുന്നതൊക്കെ മറക്കും .  ആ ചിരിയിൽ മയങ്ങി ,  ചിലപ്പോൾ ചിരിക്കാനും ചിലപ്പോൾ കണ്ണീരൊഴുക്കുവാനും     മാത്രമേ കഴിയൂ .  ദുഖം .  കൊണ്ട് കരഞ്ഞാൽ ഭഗവാനിഷ്ടമല്ല .  ക്ഷുദ്രം ഹൃദയദൌർബല്യം എന്ന് ആ പുഞ്ചിരിയിൽക്കൂടി ഓർമ്മിപ്പിക്കും .    സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടുന്നതും കൃഷ്ണനിഷ്ടമല്ല .  അപ്പോൾ സിദ്ധ്യസിദ്ധോ :  സമോ ഭൂത്വാ ( ജയത്തിലും പരാജയത്തിലും മനസ്സിനെ സമനിലയിൽ നിർത്തൂ )  എന്നോർമ്മിപ്പിക്കും .  അപ്പോൾ ശാന്തയായി കൃഷ്ണനോട് അങ്ങാട്ടും പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം കരണീയം .  പറയാൻ മനസ്സിൽ കരുതിയതൊക്കെ ആ പുഞ്ചിരി മാച്ചു കളഞ്ഞതിനാൽ ,  ആ കമനീയ മുഖാംബ

The Unknown Thief Thieves and robbers do not want to be be known as thieves and robbers, do they?  Once caught, they are called criminals.  Punishment follows. And their thievery has to stop while they are in prison.  As far as possible, thieves try to evade capture. They may be able to continue as thieves for a while, but if they repeat their activities, they will one day be captured. In contrast, there is a very clever Thief.  He cannot be captured. Yes, He got captured in His childhood for stealing butter, curds, and milk several times.  But those actions were forgotten as a little child's mischievous exploits.  When that Little Thief came of age, He changed His strategy completely. He continued His stealing without giving anyone a chance to collect evidence. -- the stolen property.  He is still continuing it. How? Let me try to describe. The butter thief stole the hearts of folks around Him while stealing milk products.  They knew that He was stealing milk

അറിയപ്പെടാത്ത അഥിതി --------------------------------------------- അതിഥിയെ അറിയാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനു മുൻപ്  അതിഥി എന്ന പദത്തിൻറെ അർത്ഥത്തിലേക്ക് ഒന്നെത്തിനോക്കാം. എല്ലാ  ചാന്ദ്രമാസത്തിലും  ഒരു അമാവാസിയും  ഒരു പൗർണ്ണമിയും  വരുമല്ലോ? അമാവാസി അഥവാ കറുത്ത വാവ് കഴിഞ്ഞു പിറ്റേ ദിവസം ഒന്നാമത്തെ തിഥിയെ കുറിക്കുന്ന പ്രഥമ. രണ്ടാമത്തെ ദിവസം ദ്വിതീയ. അങ്ങനെ പതിന്നാലാം  ദിവസം ചതുർഥിയും പതിനഞ്ചിന് പൗർണ്ണമിയും . പിന്നെയും പ്രഥമ എന്ന തിഥിയിൽ തുടങ്ങി പതിനഞ്ചാം ദിവസം വീണ്ടും അമാവാസി  വരുന്നു. അമാവാസി  കഴിഞ്ഞു വരുന്ന പക്ഷത്തെ അഥവാ പതിന്നാലു ദിവസങ്ങളെ, ശുക്ലപക്ഷം എന്നും പൗർണമി  കഴിഞ്ഞു വരുന്ന പക്ഷത്തിനെ കൃഷ്ണപക്ഷം എന്നും നാം പറയുന്നു. ചാന്ദ്രമാസത്തിൽ തിയ്യതികൾക്കു പകരം തിഥികൾ ആണെന്ന് നാം കണ്ടുവല്ലോ? ഏതാണ്ട് മുപ്പതു നാൽപ്പതു കൊല്ലങ്ങൾക്കുമുമ്പ്  വിരുന്നു പോകുന്നതിന് വലിയ ഒരുക്കങ്ങൾ അതിഥിക്കോ ആതിഥേയനോ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്യ. ഇന്ന ദിവസം അഥവാ ഇന്ന തിഥിക്ക് വന്നാൽ സൗകര്യമാകുമോ, ആതിഥേയൻ  സ്ഥലത്തുണ്ടാകുമോ  എന്നൊന്നും ചോദിക്കാറില്ല്യ. മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, തിഥിയൊന്നും നോക്കാതെ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും മുന്നറിയിപ

കൃഷ്ണദർശനം ഈശ്വരനെ കണ്ടു കഴിഞ്ഞ് സ്നേഹിക്കുകയല്ല ,  കലവറയില്ലാതെ സ്നേഹിച്ച് ദർശനം ലഭിക്ക്കുകയാണ് വേണ്ടതെന്ന് എവിടെയോ വായിച്ചത് ഓർമ്മ വന്നു .  ശരിയാണ് ,  നാരദ മുനിയുടെ പൂർവ്വജന്മത്തിലെ അഞ്ചു വയസ്സായ ദാസീപുത്രനും ധുവനും പ്രഹ്ളാദനുമൊക്കെ അതല്ലേ .  ചെയ്തത് ? കൃഷ്ണ ,  ഒരേ ഒരു പ്രാവശ്യം ദർശനം     തരൂ എന്നൊക്കെ ഒരു ദിവസം മറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന കൃഷ്ണനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .  കുറേ നേരം കൃഷ്ണൻ മൌനം പാലിച്ചു .  പിന്നെ എനിക്കേറ്റവും പ്രിയംകരമായ ,  ആ പൌരുഷവും ,  സ്നേഹവും ,  കാരുണ്യവും '  നിശ്ചയദാർഢ്യവും ഒക്കെ തികഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ ,  സൌമ്യമായ സ്വരത്തിൽ ,  കൃഷ്ണൻ പറയുന്ന പോലെ തോന്നി : " നീ ഒരമ്മയല്ലേ ?  കാണാതെ സ്നേഹിക്കാൻ നിനക്കറിയാമല്ലോ ?  നിന്റെ കുട്ടികൾ വയറ്റിൽ ഊറിയെന്നറിഞ്ഞ ദിനം മുതൽ     നീ അവരെ കണ്ടിരുന്നില്ലെങ്കിലും സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങിയില്ലേ ?  അതു പോലെ കരുതിയാൽ മതി .  മറ്റൊന്ന് ,  നീ വായുവിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ?  ഇല്ലല്ലോ ?  എങ്കിലും ആ വായുവാണ് നിന്റെ പ്രാണവായു .  ഒരു നിമിഷം നീ അതിനെ പിരിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല . അത്ര സ്നേഹമാണ് .  ഒന്നു മനസ്സിലാക്കൂ ,    ആ പ്രാണവായു എന്റെ നിശ്വാസമാണ് ,  ഞാൻ