Written on May 15, 2019
നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന ഭയം നഷ്ടമാകണം
നാരദ ഭക്തി സൂത്രം മുഴുവൻ ഭക്തിയുടെ നിർവചനങ്ങൾ ആണല്ലോ? ഓരോരുത്തർക്കും അവനവന് രുചികരമായ അല്ലെങ്കിൽ മനസ്സിനിണങ്ങിയ നിർവചനങ്ങൾ അംഗീകരിക്കാം . സ്നേഹത്തിനെപ്പറ്റി നിരവധി സാഹിത്യ സൃഷ്ടികളിൽ ഉണ്ടെങ്കിലും നിർവചനം മാത്രമായി ഒരു കൃതിയില്ല. ഈശ്വരനെപ്പോലെ, സ്നേഹം എങ്ങും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു. ആത്മ സ്നേഹം കൊണ്ട് കരയുന്നു, ചിരിക്കുന്നു, കൊല്ലുന്നു , മരണം വരിക്കുന്നു, സങ്കടം കൊടുക്കയും എടുക്കയും ചെയ്യുന്നു. എല്ലാറ്റിന്റേയും മൂലകാരണം "ഞാൻ" എന്ന പ്രതിഭാസത്തോടുള്ള സ്നേഹം.
എനിക്ക് സ്നേഹത്തിന്റെ നിർവചനം വ്യക്തമല്ലാത്തതിനാൽ ഞാൻ സർവ്വ സംശയ നിവാരകനായ കൃഷ്ണനോട് ചോദിച്ചു:
"കൃഷ്ണ , എന്താണീ സ്നേഹം? ഞാൻ കൃഷ്ണനടക്കം ആരെയെങ്കിലും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ? സ്നേഹം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഈശ്വരന്റെ ഒരു പര്യായം തന്നെയാണോ? സർവ്വാന്തര്യാമിയായ അങ്ങയെയുള്ള സ്നേഹ മാണോ സ്നേഹം? ആ സച്ചിദാനന്ദം സദാ, ഇടതടവില്യാതെ, അനുഭവിക്കാനുള്ള ത്വരയാണോ സ്നേഹം?
അവിടവിടെ പലതും വായിച്ചും അവിടവിടെ പലതും കേട്ടും വ്യക്തമായി മനസ്സിലാകാതെ, മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന എന്റെ വാചകക്കസർത്ത് ഭഗവാനെ അലാസരപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന് തോന്നുമാറ് , പുഞ്ചിരി മായാതെയാണെങ്കിലും ഭഗവാൻ മന്ത്രിച്ചു:
" പറയാം, പറയാം, ധൃതി വേണ്ട"
ശരിയാണ്. എനിക്ക് എന്നെക്കുറിച്ചു തന്നെ അതിയായ ലജജ തോന്നി. സ്നേഹം എന്നാൽ എന്താണ് എന്നൊന്നു പറഞ്ഞു തരുമോ കൃഷ്ണ എന്ന് ചോദിക്കേണ്ട കാര്യമേയുള്ളു. എന്റെ അറിവില്ലാത്ത അറിവ് കൃഷ്ണനോട് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതിൽ ഞാൻ പശ്ചാത്തപിച്ച് നില്ക്കുമ്പോൾ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു:
സാരമില്ല. മനസ്സിലായില്യ എന്ന് തോന്നുന്നതിൽ ദുഖം വേണ്ട. മായ അനിർവ്വചനീയമാണെന്ന് വേദങ്ങൾ പോലും പറയുന്നു. അതേ പോലെ സ്നേഹവും അനിർവചനീയം. അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും, നിർവചിക്കാൻ കഴിയില്ല. ദിവ്യമായ ഒരു അനുഭവം . നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന് എcപ്പാഴും ഭയമുള്ള ഒരു സുഖമുള്ള അനുഭവം. എന്നാൽ ആ സുഖത്തിന്റെ പിന്നിലുള്ള ഭയം നേർത്ത് നേർത്ത് വെറും പരമാനന്ദം ആകും. അതാണ് ശരിയായ സ്നേഹം. നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന ഭയമില്ലാത്ത സ്നേഹാനുഭൂതി തന്നെയാണ് ഞാൻ. ആ സച്ചിദാനന്ദം രൂപമെടുത്തതാണ് നിന്റെ കുഷ്ണൻ. മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കണ്ട. തന്നെ മനസ്സിൽ തെളിയാൻ എന്നെ ഭയമില്ലാതെ സ്നേഹിക്കുക മാത്രമേ വേണ്ടൂ. ഭയാനുഭൂതി സ്നേഹാനുഭൂതിയായിത്തീരാൻ എന്നിൽ ശരണാഗതിയടയൂ .
ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ കെൽപില്ലാതെ, വിവർണമായ മുഖത്തോടെ രണ്ടു കൈകളും കൂപ്പി ആ പാൽപ്പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന മുഖവും നോക്കി ഞാൻ നിന്നു. നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന ഭയമില്ലാത്ത സ്നേഹം എന്നിൽ നിറയ്ക്കണേ കൃഷ്ണ!
Savitri Puram
നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന ഭയം നഷ്ടമാകണം
നാരദ ഭക്തി സൂത്രം മുഴുവൻ ഭക്തിയുടെ നിർവചനങ്ങൾ ആണല്ലോ? ഓരോരുത്തർക്കും അവനവന് രുചികരമായ അല്ലെങ്കിൽ മനസ്സിനിണങ്ങിയ നിർവചനങ്ങൾ അംഗീകരിക്കാം . സ്നേഹത്തിനെപ്പറ്റി നിരവധി സാഹിത്യ സൃഷ്ടികളിൽ ഉണ്ടെങ്കിലും നിർവചനം മാത്രമായി ഒരു കൃതിയില്ല. ഈശ്വരനെപ്പോലെ, സ്നേഹം എങ്ങും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു. ആത്മ സ്നേഹം കൊണ്ട് കരയുന്നു, ചിരിക്കുന്നു, കൊല്ലുന്നു , മരണം വരിക്കുന്നു, സങ്കടം കൊടുക്കയും എടുക്കയും ചെയ്യുന്നു. എല്ലാറ്റിന്റേയും മൂലകാരണം "ഞാൻ" എന്ന പ്രതിഭാസത്തോടുള്ള സ്നേഹം.
എനിക്ക് സ്നേഹത്തിന്റെ നിർവചനം വ്യക്തമല്ലാത്തതിനാൽ ഞാൻ സർവ്വ സംശയ നിവാരകനായ കൃഷ്ണനോട് ചോദിച്ചു:
"കൃഷ്ണ , എന്താണീ സ്നേഹം? ഞാൻ കൃഷ്ണനടക്കം ആരെയെങ്കിലും സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടോ? സ്നേഹം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഈശ്വരന്റെ ഒരു പര്യായം തന്നെയാണോ? സർവ്വാന്തര്യാമിയായ അങ്ങയെയുള്ള സ്നേഹ മാണോ സ്നേഹം? ആ സച്ചിദാനന്ദം സദാ, ഇടതടവില്യാതെ, അനുഭവിക്കാനുള്ള ത്വരയാണോ സ്നേഹം?
അവിടവിടെ പലതും വായിച്ചും അവിടവിടെ പലതും കേട്ടും വ്യക്തമായി മനസ്സിലാകാതെ, മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന എന്റെ വാചകക്കസർത്ത് ഭഗവാനെ അലാസരപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന് തോന്നുമാറ് , പുഞ്ചിരി മായാതെയാണെങ്കിലും ഭഗവാൻ മന്ത്രിച്ചു:
" പറയാം, പറയാം, ധൃതി വേണ്ട"
ശരിയാണ്. എനിക്ക് എന്നെക്കുറിച്ചു തന്നെ അതിയായ ലജജ തോന്നി. സ്നേഹം എന്നാൽ എന്താണ് എന്നൊന്നു പറഞ്ഞു തരുമോ കൃഷ്ണ എന്ന് ചോദിക്കേണ്ട കാര്യമേയുള്ളു. എന്റെ അറിവില്ലാത്ത അറിവ് കൃഷ്ണനോട് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതിൽ ഞാൻ പശ്ചാത്തപിച്ച് നില്ക്കുമ്പോൾ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു:
സാരമില്ല. മനസ്സിലായില്യ എന്ന് തോന്നുന്നതിൽ ദുഖം വേണ്ട. മായ അനിർവ്വചനീയമാണെന്ന് വേദങ്ങൾ പോലും പറയുന്നു. അതേ പോലെ സ്നേഹവും അനിർവചനീയം. അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും, നിർവചിക്കാൻ കഴിയില്ല. ദിവ്യമായ ഒരു അനുഭവം . നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന് എcപ്പാഴും ഭയമുള്ള ഒരു സുഖമുള്ള അനുഭവം. എന്നാൽ ആ സുഖത്തിന്റെ പിന്നിലുള്ള ഭയം നേർത്ത് നേർത്ത് വെറും പരമാനന്ദം ആകും. അതാണ് ശരിയായ സ്നേഹം. നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന ഭയമില്ലാത്ത സ്നേഹാനുഭൂതി തന്നെയാണ് ഞാൻ. ആ സച്ചിദാനന്ദം രൂപമെടുത്തതാണ് നിന്റെ കുഷ്ണൻ. മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കണ്ട. തന്നെ മനസ്സിൽ തെളിയാൻ എന്നെ ഭയമില്ലാതെ സ്നേഹിക്കുക മാത്രമേ വേണ്ടൂ. ഭയാനുഭൂതി സ്നേഹാനുഭൂതിയായിത്തീരാൻ എന്നിൽ ശരണാഗതിയടയൂ .
ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാൻ കെൽപില്ലാതെ, വിവർണമായ മുഖത്തോടെ രണ്ടു കൈകളും കൂപ്പി ആ പാൽപ്പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന മുഖവും നോക്കി ഞാൻ നിന്നു. നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന ഭയമില്ലാത്ത സ്നേഹം എന്നിൽ നിറയ്ക്കണേ കൃഷ്ണ!
Savitri Puram
Comments
Post a Comment